İlk anneler günüm

Geçtiğimiz pazar anneler gunüydü. Benimde ilk anneler günumdü. Bir önceki yıl Adoş a hamileyken annem, kayınvalidem, babalar, halalar, teyzeler, kuzenler, babanneler yaklaşık 20-25 kisi kahvaltıya gitmiştik. Bu senede hep beraber olalim istedik ve Yalovada gúzel bir yer ayarladık. Cümbür cemaat 17 kisi kahvaltiya gittik. Ama anneannem rahatsız olduğu için bu sene annem de yanındayı bu nedenle bizimle olamadı. Artik anneciğime ayri bir organizasyon yapacagiz.
Hani derlerya anne olunca annemin degerini daha cok anladim. Cok klise olucak ama gerçektende öyle. Hala annemin nasıl oluyorda herseyi halledebildiğini anlamış değilim. Heryere herseye yetebiliyor. O varken herşey daha kolay daha halledilebilir. Ben daha ne olduğunu anlamadan herşey tamamlanmış oluyor.Hani arka planda çalisan, bilgisayari koruyan yazilimlar olurya onun gibi işte.
Her kiz annesine benzermiş. Bizde gerçektende oyle. Dogrusunu soylemek gerekirse ufakken ben hep babamin kiziydim. Anemle benzer hic bir yanimiz oldugunun farkinda bile degildim. Aslinda bunu boyle sanmam cooook uzun yillar surdu. Taki Alper evimize girene annemi babami taniyana kadar. Anneme nekadar benzedigimi o gosterdi bana. Aslinda ne kadar komik okadar uzun sure annemin ne kadar cok hal ve hareketlerini kopyalamisimda bunu fark edememisim. Belkide o kadar benzerlerdiki farkli bir tavir olabilecegini bile dusunmemisim hic.
Annemi guzel annemi gun gectikce yasadikca yaslandikca kendimi tanidikca daha cok anliyor, ona daha cok bağlanıyorum.
Annem seni cok seviyorum iyiki bizim annemiz olmuşsun.
Umarım bende senin gibi gibi bir anne olabilirim ve Adacık ta benim için boyle hisseder.