Emzirmek herhalde bir kadının başına gelebilecek en güzel şeylerden biri. Allahın sadece bizlere bahşettiği bir lutüf. Ada Durucuğumu bir tanecik kızımı emzirirken okadar farklı hissediyorum ki bunu kelimelere dökmek bir okadar zor. Minicik bir beden size yapışmış, minicik elleri gögsünüzün üzerinde..o sizden almak için can atıyor siz vermek için..
Hamileliğim çok güzel geçmişti. Tabikide bazı sorunlar yaşadım.İlk 3 ay sürekli kustum, 30.haftadan sonra erken doğum riskim vardı ama ben bebeğimle çok mutluydum. Kızımın karnımdayken hıçkırmaları, kıçını bir yana yaslayıp dışarı doğru çıkartması, kollarını bacaklarını hep bir anda oynatması kısacası onu içimde hissediyor olmam çok eşsizdi. Ameliyat gününe karar verilmiş herşey planlıda olsa ameliyathaneye giderken aslında onu içimden çıkarmak istemiyordum. O ordaydı, hep benimleydi, benimdi. Bu nedenleki doğumdan sonra kızıma kavuşsamda bir yanım onu kaybetti gibi hissediyordu. Hemen yanıbaşımda olsada elimi karnıma koyduğumda artık o orda değildi. Belkide normal doğum yapsam, içimden çıktığını hissetsem onu kaybetmişim gibi olmayacaktı bunu hiçbir zaman bilemeyeceğim.
Doğumdan sonra Durumu kucağıma emzirmek için verdiklerinde acıdan kıvranıyordum ama onu kollarıma aldığımda sadece o vardı. Onu emzirmem gerekiyordu öyle hissediyordum. Allahtan sütüm geldi ve bebişimi emzirebildim. Aslında bebeğime kuzuma emzirerek bağlandım. Emzirdikçe içimdeyken kaybettiğim bebeğime kavuştum. Ve gün geçtikçe Ada Duruma dahada bağlanıyorum. Biliyorumki emziriyor olmamın bunda etkisi çok büyük.
Kesinlikle yanlış anlaşılmak istemem ben demiyorumki emzirmeyen anne bebeğine bağlanamaz. Her insan bir olmaz belki emzirmeyi sevmeyen bunda benim aldığım hazzı almayanlarda olabilir. Ben sadece kendi hislerimi yazmak istedim.
Son olarak eklemek istediğim bazı annelerin doğumdan sonra sütü gelmiyor ama gelmiyor diye vazgeçmesin süt diyeti yapsınlar bu eşsiz duygudan mahrum kalmasınlar;))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder